कतार विश्वकप साँच्चै यस क्षेत्रमा उत्सवको कारण हो–आखिर, यो मध्य पूर्व र अरब संसारमा पहिलो हो । यो एसियामा मात्र दोस्रो हो, त्यसैले त्यहाँ धेरै चासो छ । मध्य पूर्व र एसियामा फुटबलमा युरोप र ल्याटिन अमेरिकाको समृद्ध परम्परा नहुन सक्छ, तर यो निःसन्देह सबैभन्दा लोकप्रिय खेल हो । 

यो हरेक देशमा खेलिन्छ, र स्थानीय लिगहरूले दर्शकहरूको भीडलाई आकर्षित गर्दछ । यी राष्ट्रहरूका लाखौं दर्शकहरूले प्रत्येक विश्वकपमा ट्युन गरेका छन् । र ब्राजिल, अर्जेन्टिना, इङ्गल्याण्ड, स्पेन र जर्मनीका खेलाडीहरू घरपरिवारका सदस्य जस्तै छन् । 

युरोपमा एसियाली ताराहरू
दुर्भाग्यवश, एसिया ठूलो चासोको बाबजुद फुटबलमा पछि परेको छ । त्यसको एक हिस्सा कमजोर पूर्वाधार र व्यावसायिक लिगको अभावको कारण थियो । त्यो हालैका वर्षहरूमा परिवर्तन भएको छ, जसले जापान र दक्षिण कोरियालाई ठूलो प्रगति गर्न अनुमति दिएको छ । नतिजा खेलाडीहरूको एक नयाँ नश्ल हो जुन विश्वको सर्वश्रेष्ठ विरुद्ध आफ्नो क्षमता परीक्षण गर्न उत्सुक छ ।

तिनीहरूको उत्कृष्ट कौशलको समाचार युरोपमा प्रतिभा स्काउटहरूमा पुग्यो । चाँडै नै इङ्ल्यान्ड, जर्मनी र स्पेनका लिगहरूले एसियाली खेलाडीहरूका लागि स्थन दिन थाले । म्यानचेस्टर युनाइटेडले उनलाई किन्नु अघि जापानका सिङ्गी कागावाले बोरुसिया डर्टमन्डमा तरंग बनाए । ताकेहिरो टोमियासु, टेक कुबो र माया योशिदालाई युरोपेली लिगहरूमा पछ्याए । 

एसिया र दक्षिण कोरियाका उत्कृष्ट मध्ये एक सन ह्युङ मिनले इङ्लिस प्रिमियर लिगमा म्यानचेस्टर युनाइटेडको चुनौतीको नेतृत्व गरिरहेका छन्, जबकि किम मिन जे, ली काङ इन, ह्वाङ हे चान र ह्वाङ उइ जो युरोपेली क्लबहरूमा स्थायी रूपमा खेलेका छन् । त्यसैले एसियामा प्रचुर मात्रामा प्रतिभा छ ।

विश्वकपमा एसिया र खाडीको उपस्थिति 
१९३० मा प्रतियोगिता सुरु भएदेखि, एसियाली देशहरूको प्रदर्शन समान रूपमा तल रहेको छ । जसका कारण बाँकी विश्वले तिनीहरूलाई तुच्छ ठान्छ । भारत ब्राजिलमा सन् १९५० को संस्करणको लागि छनोट भएको थियो । तर फुटबल भारतले उक्त विश्वकपमा सहभागीता जनाएन् । 

दक्षिण कोरिया सन् २००२ मा जापानसँग मिलेर फुटबल महोत्सव आयोजना गर्दा अन्तिम चारमा पुगेको थियो । सन् १९६६ मा उत्तर कोरिया लगभग सेमिफाइनल पुगेको थियो । युसेबियोले गरेको चार गोलले पोर्चुगललाई जित दिलाएको थियो । तर उत्तर कोरियो ३–० ले अगाडि थियो । त्यो विश्व कपको प्रतिष्ठित क्षणहरू मध्ये एक हो, र युसेबियोले गोल्डेन बुट जित्न सफल भए, यद्यपि पोर्चुगल सेमिफाइनलबाट बाहिरियो ।

जापानले सातौं पटक विश्वकप खेल्ने छ भने इरान छैटौं पटक छनोट भएको छ । बुन्डेसलिगामा आर्मीनिया बिलेफेल्ड, बायर्न म्युनिख र हर्था बर्लिनबाट खेलेका इरानका अली दाईले पोर्चुगलका क्रिस्टियानो रोनाल्डोले नतोड्दासम्म १०९ गोलको अन्तर्राष्ट्रिय किर्तिमान राखेका थिए ।

साउदी अरेबियाले छैटौं पटक विश्वकप खेल्ने क्रममा खाडी देशहरू पनि चौधवार्षिक फुटबल एक्स्ट्रागान्जामा नियमित रहेका छन् । साउदी अरेबिया बाहेक, संयुक्त अरब इमिरेट्स र कुवेतले विश्वकप खेलेका छन् । इजिप्ट, अल्जेरिया, मोरक्को, ट्युनिसिया र इराक सबै अरब देशहरू विश्वकप खेलेका छन् । 

यी सबैले एशिया र उत्तर अफ्रिकामा फुटबलको लागि ठूलो भोकलाई संकेत गर्दछ । यी ठाउँका मानिसहरु खेल हेर्न कतार जानेछन् । तीमध्ये प्रमुख खाडी राज्यहरूमा काम गर्ने एसियालीहरू छन्, त्यसैले दुबई वल्र्ड सेन्ट्रलबाट दोहाका लागि दैनिक १२० उडानहरू हुनेछन् । खेलकुदप्रतिको रुचि यस्तै छ ।

किन विदेशीहरूको भीड कतारमा छ ?
दक्षिण भारतीय राज्य केरला ब्राजिल, अर्जेन्टिना, स्पेन, इङ्गल्याण्ड र जर्मनीका धेरै फ्यान क्लबहरूको घर हो । यो उनीहरुको फुटबलप्रतिको लगावको प्रमाण हो । र केरला प्रवासीहरू कतारमा सबैभन्दा बढी देखिएका छन् किनभने तिनीहरूले फ्यान जोनमा अर्जेन्टिना, ब्राजिल र इङ्गल्याण्डको रंगमा परेड गरे । तिनीहरूको गृह राज्यबाट थप तिनीहरूको मनपर्ने टोलीहरूलाई समर्थन हुने छ ।

इजिप्ट छनोट हुन नसकेपछि मोहम्मद सलाह कतारमा देखिने छैनन् । यसले अरबहरूलाई दोहामा मोरक्को, ट्युनिसिया, साउदी अरब र आयोजक कतारलाई समर्थन गर्नबाट रोक्न सक्दैन । फुटबल विरासत र परम्परा मात्र होइन । यो एक भावना हो जसले मानिसहरूलाई बाँध्छ । त्यो भावना आइतवार (नोभेम्बर २०) बाट कतारको रंगशालामा बग्नेछ । 

गल्फ न्युजबाट