आमा, एक यस्तो शब्द हो जुन सबै भावनात्मक र आध्यात्मिक पक्षमा गहिरो अर्थ बोकेको हुन्छ। आमा बिना जीवनको कुनै पनि कुरा अपूर्ण र अव्यक्त हुन्छ । विशेष गरेर घरमा आमा नभएको अवस्था त्यस्तो ठाउँ जस्तो हुन्छ जहाँ तपाईँले सबै कुरा भए पनि एक गहिरो अभाव र अन्धकार अनुभव गर्नुहुन्छ । आमा केवल एक परिवारको सदस्य मात्र होइन, परिवारको आत्मा र जीवितताको प्रतीक हो ।

घर भनेको एउटा यस्ताे स्थान हो जहाँ सबै सदस्य सँगै बस्छन् र एक अर्कालाई माया र सहयोगका साथ जीवन बिताउँछन् । तर जब घरमा आमा हुँदैन, त्यहाँ एउटा अपार रिक्तता र शून्यता महसुस हुन्छ । आमा बिना कुनै पनि खुसीले अर्थ राख्दैन र कुनै पनि उत्थान र उत्साह पनि अधुरो र अपूरा जस्तो लाग्छ । आमा बिना घरको ताप र माया सर्दैन, अनि घर साँचो अर्थमा घर हुँदैन ।

आमा भनेको केवल आहार र पोषण दिने व्यक्ति होइनन्, उनी नै परिवारका सबै समस्याकाे समाधान र भावनात्मक सन्तुलनको स्रोत हुन्छिन् । जीवनका हरेक कठिनाइ र दुबिधामा आमा नायकको रूपमा देखिन्छिन् । उनी बिना घर सूनसान हुन्छ र त्यो घरको हरेक कुना, हरेक भित्तामा रिक्तताको गुन्ज हुन्छ । उनका साना-साना कार्यहरू जस्तै बच्चाको हेरचाह, परिवारका सदस्यलाई उत्साहित पार्नु, घरलाई सफा र व्यवस्थित राख्नु ।

घरको प्रत्येक सदस्यको भिन्न भिन्न आवश्यकता र चाहनाहरू छन् । बुवाले परिवारको भरण पोषणको जिम्मेवारी लिन्छन्, तर आमा तिनको भावना र मानसिक शान्तिको हेरचाह गर्छिन्। उहाँको माया र साथ बिना, जीवन शून्य र अधुरो जस्तो लाग्छ। कहिलेकाहीँ त बच्चा नुहाउँदा, खाना पकाउँदा वा पढ्दा, आमा नहुँदा त्यो अभाव र खालीपन सबैभन्दा बढी महसुस हुन्छ। आमा हुनु भनेको केवल जीवनको एक अङ्ग होइन, त्यो त एउटा अमूल्य निधि हो जसको विकल्प कहीँ छैन ।

आमा भनेको केवल एक शारीरिक उपस्थिति मात्र होइन, उहाँको सम्पूर्ण अस्तित्व र माया परिवारको हृदय हो । आमा बिना, हाम्रो घर साँच्चिकै अँध्यारो र शून्य हुन्छ। जीवनका हरेक चङ्गा र उत्सवमा आमा हुन आवश्यक छ । आमा बिना जीवन साँचो अर्थमा अधुरो र रिक्त हुन्छ । जसरी अन्धकार बिना उज्यालोको अस्तित्व हुँदैन, त्यसै गरी आमा बिना घरको अस्तित्व अधुरो रहन्छ ।

हाम्रो समाजमा महिला र आमा दुवैको भूमिका प्रायः नदेखेझैँ गरिएको छ । यो सत्य हो कि परिवारको भित्रको सन्तुलन र समृद्धिको लागि आमा एक महत्त्वपूर्ण स्तम्भको रूपमा उभिन्छिन् । आमा बिना घर साँचो अर्थमा घर हुँदैन । घर केवल एउटा भाैतिक संरचना मात्र हुँदैन, त्यो एउटा स्थान हुन्छ जहाँ माया, दया र सुरक्षा पाइन्छ । आमा बिना ती सबै भावनाहरू विहीन रहन्छ ।

अनि त्यो समय आउँछ जब आमा हामीलाई छोडेर जान्छिन् । यो समय संसारको सबैभन्दा दुःखद पल हो । यदि आमा जीवित हुनुहुन्छ भने, हामी प्रायः उहाँका कुरा, उहाँको माया र रक्षाको महत्त्वलाई बुझ्दैनौँ । तर जब आमा हुनुहुन्न, तब हामीलाई यो महसुस हुन्छ कि हामी कति असहाय र अन्धकारमा छौँ । यो अन्धकार हाम्रा दिनका हरेक पाटोमा समाहित हुन्छ । हरेक कुरामा उहाँको याद, उहाँको कमी र उहाँको गुमाइको दुःख छाउँछ । घरमा हरेक कुरा क्रमिक रुपमा चल्छ तर घरको आत्मा आमा बिना मरेको जस्तो महसुस हुन्छ ।

आमाको अनुपस्थिति सँगै परिवारको संरचना पनि परिवर्तन हुन्छ । सबै सदस्यहरूलाई भावनात्मक रूपमा कमजोर बनाइन्छ र कसैले पनि अर्को सदस्यलाई पूर्ण रूपमा बुझ्न सक्दैन । सबैको जीवनमा तनाव र मानसिक अशान्ति बढ्छ । कुनै समय घरमा खुसीका क्षण आउने जस्तै लाग्छ, तर ती क्षणहरू स्थायी हुँदैनन्, कारण आमा अभाव नै ती क्षणहरूको कारण हुन् । उहाँ बिना ती सबै उत्सव र खुसीहरूको कुनै अर्थ रहँदैन ।

अन्ततः आमा भनेको केवल एक शारीरिक उपस्थिति मात्र होइन, उहाँको सम्पूर्ण अस्तित्व र माया परिवारको हृदय हो । आमा बिना, हाम्रो घर साँच्चिकै अँध्यारो र शून्य हुन्छ। जीवनका हरेक चङ्गा र उत्सवमा आमा हुन आवश्यक छ । आमा बिना जीवन साँचो अर्थमा अधुरो र रिक्त हुन्छ । जसरी अन्धकार बिना उज्यालोको अस्तित्व हुँदैन, त्यसै गरी आमा बिना घरको अस्तित्व अधुरो रहन्छ ।

यसरी हाम्रो घरमा आमा बिना एक अकुशलता र अन्धकारको महसुस हुन्छ जुन कुनै शब्दमा व्याख्या गर्न सकिन्न ।